Prezentowana na tym portalu autorska  koncepcja ustawy planistycznej to dotychczas jedyny,  tak skonkretyzowany, oparty na diagnozie stanu istniejącego, projekt regulacji prawnych w Polsce. Ideą przewodnią proponowanych systemowych działań naprawczych jest ich bezkolizyjne, płynne i jednocześnie natychmiastowe wprowadzenie w życie - ponadto bez generowania po stronie samorządów kosztów finansowych takiej transformacji.  

Żadna z dotychczasowych oficjalnych prób systemowych rozwiązań bolączek polskiej planistyki nie została poprzedzona szczegółową diagnozą stanu istniejącego, stąd żadna z tych prób nie rozwiązuje problemów rzeczywistych a jedynie hipotetyczne. Prowadzone obecnie oficjalne prace nad reformą prawa planistycznego mają charakter zbyt ogólnikowy aby można było mówić o ich skonkretyzowaniu (uzyskaniu akceptacji i wprowadzeniu w życie) w ciągu najbliższych lat - problemy związane z polską przestrzenią nie mogą dłużej czekać na ich systemowe rozwiązanie. Wszechobecny chaos przestrzenny, przy jednoczesnej wieloletniej bezsilności instytucjonalnej państwa, bierności środowisk zawodowych i nieskuteczności obowiązującego prawa – to najkrótsza diagnoza „planistycznego stanu istniejącego”. Od dwudziestu lat Polska, duży kraj w środku Europy, nie potrafi uporać się z powszechną dewastacją przestrzeni. Trudno nie zadać pytania: to bezmyślność, zła wola, czy brak profesjonalizmu środowisk odpowiedzialnych za polską przestrzeń? Jak to możliwe, że przedstawiciele tych środowisk, nie podejmują żadnych konkretnych działań na tym polu - jak to możliwe, że w tych środowiskach przez dwadzieścia lat nie powstał choćby jeden konkretny, profesjonalny projekt ustawowych regulacji służących ochronie przestrzeni? Dlaczego bezmyślnie dewastujemy naszą polską przestrzeń? Po nas choćby potop?

Zapraszam do merytorycznej dyskusji

Ktoś ją podejmie?